عکسها بر گرفته از وبلاگ ارزشمند آقا سید محمود (یکدلی و همدلی حیدرآباد ) 

http://avaheydarabad.blogfa.com/ 

برای   پسرم  آسید محمود  اهل روستای حیدر آباد  نوشتم  .  

به امید روزهای بهتر  برای روستاهایمان  

و به امید روزی که  ..... همه به آرزوهای خوبشان برسند ..  

سلام پسرم . خدا قوت . روز روستا بر همه ی روستائیان و روستا زادگانی که هنوز اصلیت و اهلیت خود را فراموش نکرده اند مبارک باد .
خدا کند که همه ی آنها شکر این نعمت خدادادی را بجا آورند .
و خدا کند که مسئولین مملکت به ارزش و اهمیت آنها ارج نهند و درآبادانی روستاها بکوشند تا دیگر کسی مجبور به مهاجرت نگردد و نسلی آشفته و شهرنشین برجای نگذارد . 
روزی  روزگاری همه جای دنیا روستا بود .... و زندگی شیرین ... اما اکنون .... حیف و صد حیف ....   

اینک اکثر شهرنشینان در حسرت زندگی روستایی  دل خوش کرده اند به خواب و رویا  تا عمری کار کنندبازنشسته شوند  و بروند در روستایی آسوده زندگی کنند و به باغداری و کشاورزی بپردازند  آنوقت جوانان روستاییمان بعضی هاشون .... قدر داشته ها را نمی دانند و سرگشته ی شهرهای پراز گرگ و آدم های بی خبر از هم می شوند ....

واین قصه سر دراز دارد ....

به امید آبادی و سرسبزی همه ی روستاهایمان  

و به امید روستا شدن همه ی شهرهایمان .... 

و به امید همدلی و همراهی همگان    

دعایی کنید از ته دل برایم تا به روستا برگردم  

که ظاهرا شهرنشینم  

اما دل و جانم و اصلیتم  عشیره ای و  روستایی است  

 وروزی نیست که درخیالم به دشت های گسترده به  کوه و کمر  

به سیاه چادر 

 و به کوچه باغ های روستای رویائیم سرنزنم  

حیف و صد حیف که بتدریج حتی توانایی راه رفتنم هم  

کم می شود  

قدر جوانی و تواناییتان را بدانید  

شما به جای من  همه جا بروید و جای مرا هم خالی کنید . 

اگر برایم  بنویسید  

و عکس جاهایی را که رفته اید نشانم دهید  

درست عین این خواهد بود که مراهم با خود برده اید    

ذرست مثل این کوچه باغ زیبا که آسید محمود مرا برد